Na de PABO gedaan te hebben, heb ik de studie Onderwijskunde afgerond. Daarna kreeg ik al snel een baan bij Ziekenhuisschool Oost-Nederland. In deze periode heb ik lesgegeven aan zieke kinderen in verschillende regionale ziekenhuizen. Daarnaast heb ik lesgegeven in de crisisklas op een kinder- en jeugdpsychiatrie en op een school voor leerlingen met een psychiatrische stoornis. In 2005 ben ik toch weer teruggegaan naar de doelgroep van de fysiek zieke leerling. De ziekenhuisschool was inmiddels opgeheven en het heette vanaf toen Onderwijsondersteuning Zieke Leerlingen (OZL). Naast het lesgeven in het ziekenhuis mochten we nu ook thuis lesgeven aan zieke leerlingen. Dit was het gevolg van de steeds kortere ziekenhuisopnames. In de loop der jaren is er veel veranderd. De begeleiding van scholen met een zieke leerling is steeds belangrijker geworden
en het lesgeven is steeds meer een onderdeel van de
gehele onderwijsondersteuning geworden. In veel gevallen
echter wel een heel belangrijk onderdeel. Ik kom nog steeds
regelmatig in het ziekenhuis in Zwolle om leerlingen die
daar langdurig liggen les te geven en ik ben voor de pedagogisch medewerksters daar de contactpersoon als ze
weten dat de patiënt na ontslag uit het ziekenhuis nog een
lange periode niet naar school zal gaan. Dat laatste geldt
ook voor het ziekenhuis in Hardenberg.
De combinatie van begeleiden van scholen en de zieke
leerling thuis of in het ziekenhuis, spreekt mij enorm aan.
Ik denk dat wij als consulenten OZL heel veel
kunnen betekenen voor de zieke leerling door te denken
in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden.
