Wat een kracht: in al zijn ellendigheid kiest een jongen ervoor om 10 minuten aan de slag te gaan met begrijpend lezen. De tekst over huiskatten interesseert hem erg …

Iedereen was in december druk met (voorbereidingen van) de feestdagen, net als ik thuis. Sintcadeautjes inpakken en het huis versieren met lichtjes. Zo ook bij de leerling waar ik vanochtend was, een kerstboompje met zelfgemaakte hangers erin staat pontificaal in de woonkamer.

Maar van vreugde was niet veel te merken. Hij zat wit en stil op de bank toen ik binnenkwam. Een half jaar geleden is hij geopereerd aan een hersentumor en heeft behandelingen met bestraling en chemo tot komende zomer. Ik ga tegenover hem zitten en kijk hem in zijn teruggevallen ogen. Zijn haren zijn een beetje aangegroeid. Ik vraag hem hoe het gaat, want toen ik van de week bij hem was lag hij te slapen en ben ik weer omgedraaid. 

Misselijk

“Ik ben misselijk, ik heb zo’n buikpijn want ik moet poepen, maar dat lukt niet omdat mijn kont kapot is”, legt hij me uit. Zijn mond is van binnen ook kapot, vertelt zijn vader mij, van de zweren en aften. En dan begint hij over te geven. Nadat hij een beetje bijgekomen is vraag ik hem of hij wil proberen om vandaag iets te doen of dat hij liever heeft dat ik ga. 

Toch kiezen voor begrijpend lezen

Ik zeg dat hij de baas is en dat hij mag zeggen of het gaat en hoe lang. Hij zegt: “10 minuutjes lukt me, denk ik wel”. Ik slik een brok in mijn keel weg. In al zijn ellendigheid kiest hij ervoor om 10 minuten niet te denken aan ziek zijn, maar aan begrijpend lezen. Ik ga naast hem zitten en lees de tekst van Nieuwsbegrip voor.

Twee poezen

De tekst over huiskatten en of ze wel buiten mogen blijven interesseert hem erg. Hij heeft sinds kort zelf twee poezen. Dus we discussiëren samen over de inhoud. Na 10 minuten vraag ik hem of hij nog verder wil gaan. Dat wil hij nog wel. We bespreken samen de vragen die bij de tekst horen. Dan is het klaar en is het tijd voor hem om weer naar het ziekenhuis te gaan.

Voor ik in de auto zit biggelen de tranen al over mijn wangen. Wat een rotziekte!