En dan zit je thuis te werken. Dat kwam al wel vaker voor, maar dan enkel voor administratie, bellen en mailen. En dan alleen, in je “eigen” kantoor. Dat is toch heel anders nu. Ineens moet je de ruimtes thuis delen met man en twee kinderen, zoeken naar een rustige plek. Prima hoor, fijn dat we redelijk veel ruimte hebben thuis. Maar soms zit je aan de keukentafel en komt er ineens iemand je “kantoor” binnen. “Ssst, ik zit te bellen!”
Mooi om te ervaren dat je via videobellen best goed kunt vergaderen en dat dat veel reistijd scheelt. Met landelijke werkgroepen blijven we dit in de toekomst zeker af en toe doen. Ook met ouders, schoolbegeleiders en andere partijen is het prima overleggen op afstand, al mis je ook wel wat. Ideaal is anders, zeker bij sommige gesprekken.
Manlief heeft ook veel calls. Wel grappig dat je zo een beetje meekrijgt wat hij de hele dag uitspookt. En oh, wat is hij blij dat ik “verstand” heb van het onderwijs, want het valt nog niet mee om een kind uit groep 7 te begeleiden met alle thuisopdrachten voor school. Zeker in het begin was dat echt wennen. Ook het werken met Teams vergde de nodige uitleg. Zoonlief van 13 redt zichzelf prima met het afstandsonderwijs. Hij wil het altijd wel zo, mooi rustig boven op zijn kamer.
Maar van de ene op de andere dag gingen we niet meer op pad. Niet meer van de ene naar de andere leerling, niet naar de ziekenhuizen en niet naar scholen. Een moeder appte mij nog “kom maar gewoon, wat een hysterisch gedoe¨. Dat was op 12 maart en ik ben er tot op heden (half juni) niet geweest….
Er gebeurde van alles en er kwamen mooie initiatieven op gang. Ineens waren alle leerlingen thuis, net als onze zieke leerlingen. Ineens was iedereen in zeker opzicht “gelijk”. Wat mooi, online lessen voor thuis werden de normaalste zaak van de wereld. En educatieve uitgeverijen stelden de boeken digitaal beschikbaar, iets dat voorheen vaak nog lastig was. Wat een prachtige ontwikkelingen, zeker met het oog op de toekomst, als we weer naar school mogen en als de zieke kinderen nog steeds thuis moeten blijven. Het zal hopelijk voor leerkrachten/docenten veel makkelijker zijn om deze kwetsbare leerlingen erbij te betrekken en ze op afstand te ondersteunen. Iedereen gelijke kansen!