Wat heb ik toch een prachtig beroep. Er werd een nieuwe leerling aangemeld, een meisje uit groep 7. Ze was al langere tijd niet naar school geweest door verschillende operaties. Ook was ze steeds erg moe. Op school zijn er teveel prikkels voor haar op dit moment, waardoor het nog niet lukt om er heen te gaan. Hoog tijd om weer eens wat te gaan doen.

OZL

Gelukkig had de IB-er van de school al eerder een fijn traject gehad bij een collega van mij (op haar andere school). Zodoende kende ze OZL dus al goed. Het lijntje was snel gelegd en we hebben een intake gesprek met ouders en IB-er ingepland.

Een fijn gesprek op school, ik kreeg materiaal mee en kon aan de slag gaan.

Thuis

Na een gezellig kletspraatje met de leerling gingen we aan de slag. Rekenen, spelling en begrijpend lezen. Ze vond het fijn om weer met school bezig te zijn. Ik merkte dat ze moeite had met het lezen van de relatief kleine cijfertjes en lettertjes. We hebben de materialen gekopieerd en vergroot op A3. Dat ging een heel stuk beter. Toen we genoeg gedaan hadden voor school vroeg ik wat ze zoal deed overdag: “Nou, met de hond knuffelen, buiten spelen en piano spelen. Wil je een liedje horen?" Tuurlijk wil ik dat. En spontaan ging ze een sinterklaasliedje spelen, zo leuk! Ik speelde ook iets voor haar (“Jij kunt het!”). Het was zo leuk, ze vroeg spontaan of we de keer erop weer samen piano konden gaan spelen. Tuurlijk kan dat, doen we toch ook gewoon muziekles! En dat is nu wat ons beroep zo mooi maakt, die vrijheid. En dan een kind zo te zien stralen (en ik ook), geweldig.

p.s. De leerling is naar de optometrist gegaan en draagt nu een bril.