Foto door Miquel Á.Padriñán via PexelsEén uurtje van je tijd
Judith Brakman is sinds een jaar werkzaam bij OZL Midden- en Oost-Brabant als consulent Onderwijsondersteuning Zieke Leerlingen. Daarvoor was zij meer dan 10 jaar intern begeleider in het basisonderwijs. Het valt haar op dat scholen op verschillende manieren omgaan met hun zieke leerling en dat de zorgstructuur overal anders is ingericht. Het belang van goede zorg voor deze kinderen is naar haar mening verbinding. Deze mening werd versterkt toen zij als consulent in een situatie terecht kwam, waar verbinding ontbrak en daar schreef zij onderstaande blog over.
Uit het oog, uit het hart
Soms verbaas ik me als we een aanmelding van een school ontvangen en hoor dat er al maanden geen contact met een zieke leerling is geweest. Zeker na een zomervakantie en de klas een nieuwe leerkracht heeft, gebeurt ‘uit het oog- uit het hart’ helaas nog steeds. Ik moet zeggen dat ik dit weinig tegenkom, maar het gebeurt nog wel.
Intakegesprek
Ik was bij een eerste gesprek over een zieke leerling en daar blijkt dat er al bijna 6 maanden geen contact tussen school en ouders is. Via via weet school ondertussen van Onderwijsondersteuning Zieke Leerlingen, maar voor die tijd namen ouders zelf initiatief om werk op te halen bij de leerkracht.
Bij het gesprek stel ik me voor en ik merk op dat de intern begeleider zich ook voorstelt aan de moeder van de leerling. Ze kennen elkaar nog niet.
Tijdens het gesprek vindt moeder het fijn om te vertellen over haar zieke zoon. Ze deelt met ons haar zorgen, verdriet en wanhoop om niet te weten wat er precies met haar zoon aan de hand is. Ik merk dat ze het fijn vindt om haar verhaal te mogen doen en dat er naar haar geluisterd wordt. Het gesprek duurt net iets langer dan één uur. Persoonlijk vind ik dat niet erg, want we hebben goede afspraken met elkaar kunnen maken en het opzet van een plan ligt op tafel.
Te veel tijd besteed aan onzinnig geklets
Nadat moeder weg is, vermaant de intern begeleider mij dat ik beter op de tijd had moeten letten en dit ook sneller had gekund. ‘Een oudergesprek moet vooral effectief blijven’, zegt ze.
Ik ben te verbaasd om te reageren.
Tijdens mijn autorit terug naar huis weet ik wat ik had moeten zeggen: ‘Deze leerling heeft geen tijd van jullie als school gekregen, was één uurtje van je tijd vandaag écht teveel?’
Als voormalig intern begeleider weet ik hoe hectisch het werk kan zijn en hoeveel zaken je op een dag moet afhandelen. Effectiviteit zorgt ervoor dat je functioneert. Maar naar mijn mening had deze effectiviteit ook toegepast moeten worden in het begeleiden van hun zieke leerling en niet alleen in dat ene uurtje.
Zo kan het ook
De meeste scholen die te maken krijgen met een zieke leerling onderhouden contact met de leerling en de ouders. Zo vragen zij bijvoorbeeld teamleden of klasgenoten een kaartje te sturen naar hun zieke klasgenoot. Ze geven de zieke leerling het gevoel dat ze hem niet vergeten zijn. Het is effectief om regelmatig aan ouders te vragen hoe het met hen en de andere kinderen van het gezin gaat. De school zorgt voor verbinding en toont begrip en krijgt actuele informatie om daar weer naar te handelen. Ze geeft de leerling het gevoel erbij te horen en maakt de afstand tussen school en thuis kleiner. De leerling is een onderdeel van de school als ieder ander kind.
Wat als de school het anders had aangepakt?
De zieke leerling waar de blog over gaat is zo lang niet naar school geweest, dat de drempel om naar school te gaan steeds hoger werd. Dit gaf extra druk en daardoor verergerden de pijnklachten weer.
Als school proactief en empathisch had gehandeld, was het naar school gaan dan niet makkelijker voor hem geweest? En waren er dan ook zes maanden en grote interventies voor nodig om weer naar school te kunnen? Dat zullen we nooit zeker weten.
Reageren of meer weten? Stuur een email naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
